ไม่รัก.ช่างประไร
เราควรที่จะรู้ใจตัวเอง และรักตัวเองให้มาก ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรักหรือการจากลา เพราะนี่คือปัจจุบันที่เราต้องอยู่กับมันให้ชินให้ได้
Archive for มิถุนายน, 2011
29/06/2011
มารน้อย
อ้อมกอดอุ่นที่คุ้นเคย
…ที่ผ่านมาเคยดื้อเคยผิดพลาด
ขอโอกาสสักครั้งจะได้ไหม
ฉันยังรักยังคอยทั้งหัวใจ
ขอได้ไหมขอสักครั้งรักกลับคืน
…เธอคือคนที่ฉันมอบหัวใจให้
ใช่แค่ใจใช่แค่กายหาใช่หนา
แต่ฉันรักฉันมั่นใจฉันสัญญา
วันเวลาที่ผ่านฉันจดจำ
…รักคือรักแท้จริงฉันจำได้
รักด้วยใจจากนี้ไปไม่ดื้อหนอ
เธอรู้ไหมทุกวันนี้น้ำตาคลอ
เพราะฉันรออ้อมกอดอุ่นที่คุ้นเคย
ยอมรับ
…ฉันก็เป็นเพียงคนฆ่าเวลา
หยดน้ำตาที่ไหลเอ่ออย่าสงสาร
ฉันไม่ใช่คนที่แพ้แล้วพาล
แม้จะนานกับเวลาที่ทำใจ
…ยอมรับนะว่าโกรธเธอก่อนหน้านี้
กับสิ่งดีดีที่คนนี้เคยมอบให้
ไม่มีแม้เศษเสี้ยวความห่วงใย
จากหัวใจของเธอที่ผ้านมา
…มาวันนี้ยอมรับว่าเธอกับเขา
มาก่อนเราฉันคนนี้จึงยอมถอย
ให้สายลมพัดน้ำตาให้หลุดลอย
แล้วรอคอย วันเวลา ที่ฉันพร้อม…จะลืมเธอ
นัยอันล้ำลึกของคำว่า “ขอบคุณ”
แก้วที่คว่ำอยู่กลางสายฝนต่อให้ฝนตกกระหน่ำทั้งคืน
ก็ไม่อาจเต็มไปด้วยน้ำคนที่ไม่ยอมเปิดใจเรียนรู้
ต่อให้คลุกคลีอยู่กับนักปราชญ์ทั้งคืนทั้งวันก็ยังโง่เท่าเดิม
นัยอันล้ำลึกของคำว่า “ขอบคุณ”
ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้รู้วิธีลุกขึ้นสู้
ขอบคุณความยากจน ที่ทำให้เป็นคนมุมานะ
ขอบคุณความล้มเหลว ที่ทำให้เกิดความเชี่ยวชาญ
ขอบคุณความผิดพลาด ที่ทำให้ฉลาดยิ่งกว่าเดิม
ขอบคุณความริษยา ที่ทำให้กล้าสร้างสรรค์สิ่งใหม่
ขอบคุณคำวิพากษ์วิจารณ์ ที่ทำให้ผลิบานอย่างไร้ข้อตำหนิ
ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้รู้จักครูที่ชื่อประสบการณ์
ขอบคุณความผิดหวัง ที่ทำให้ตั้งสติเพื่อลุกขึ้นมาใหม่
ขอบคุณศัตรูที่แกร่งกล้า ที่ทำให้รู้ว่าเรายังไม่ใช่มืออาชีพ
ขอบคุณมหกรรมคอรัปชั่น ที่ทำให้เราอยากสร้างสรรค์การเมืองใหม่
ขอบคุณความป่วยไข้ ที่ทำให้เราตั้งใจดูแลสุขภาพ
ขอบคุณความทุกข์ที่ ทำให้เรารู้ว่าความสุขมีค่าแค่ไหน
ขอบคุณความพลัดพราก ที่ทำให้เราสละจากความยึดมั่น ถือมั่น
ขอบคุณเพลิงกิเลส ที่ทำให้เรามีเหตุอยากถึงพระนิพพาน
ขอบคุณความตาย ที่ทำให้ฉากสุดท้ายของชีวิตสมบูรณ์แบบ…
โดยท่าน ว. วชิรเมธี
จำใจ..จากลา
เธอไม่ผิด…ที่ไม่อาจรักฉัน
เข้าใจดีกับความผูกพันระหว่างเธอกับเขา
จำใจตัดใจบอกลาแม้ปวดร้าว
จากนี้ระหว่างเรา…คือฝัน
————————–
ที่ผ่านมาไม่ใช่ไม่มีความหมาย
แต่สุดท้ายรู้แล้วว่าไม่อาจฝืน…
นานแค่ไหน…ฉันก็เป็นได้แค่คนอื่น
รอเธอหยิบยื่น…แบ่งปัน
————————-
คนที่อยู่อย่างไร้ความหมาย
คนที่เป็นได้แค่ตัวฆ่าเวลา…อย่างฉัน
วันนี้จำใจจากลา…ลาจากกัน
เมื่อฉัน…ไม่มีค่าในสายตา
ยินดี…ขอบคุณ
ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ และทุกสิ่งตลอดมา มันมากมายจริงๆ
และสำหรับเวลาพิเศษของเราสั้นๆ ก็ยังทำให้มีความสุขมาจนทุกวันนี้
แต่มันก็ทำให้ทุกข์ เมื่อมองในโลกของความจริง เราได้ถูกแยกจากกันนานแล้ว
มองจากโลกแห่งความจริงก็เจ็บ แต่มันเป็นเจ็บที่อยู่ในชีวิตจริง
ถ้าฉันหลอกตัวเองต่อไป เจ็บนี้คงไม่สิ้นสุด
ยินดีต้องรับสู่โลกแห่งความจริงพี่ชาย และยินดีที่ได้รู้จัก พี่สาวพยาบาล 😉
อ ย่ า บ อ ก ว่ า รั ก
อ ย่ า ฝื น ใ จ รั ก
ถ้ า มั น ไ ม่ ใ ช่……ฝืนไปก็ ไ ม่ มี ป ร ะ โ ย ช น์ อ ะ ไ ร …
ที่ จ ะ ค บ ใ ค ร สั ก ค น เ พี ย ง เ พ ร า ะ อ ย า ก จ ะ มี ใ ค ร สั ก ค น
อ ย่ า เ ป ลี่ ย น ตั ว เ อ ง เ พี ย ง เ พื่ อ ใ ห้ เ ข า ม า รั ก
เ พ ร า ะ จ ะ ทำ ไ ด้ ไ ม่ น า น
วั น ห นึ่ ง คุ ณ จ ะ รู้ สึ ก เ ห นื่ อ ย
เ พ ร า ะ ค ว า ม รั ก ที่ ไ ม่ เ ป็ น ตั ว ข อ ง ตั ว เ อ ง
อ ย่ า ห ล ง ใ น ร ส ช า ติ ข อ ง ค ว า ม รั ก
จ น ลื ม ชี วิ ต ป ร ะ จำ วั น ข อ ง ตั ว เ อ ง
ห รื อ สู ญ เ สี ย ค ว า ม เ ป็ น ส่ ว น ตั ว
ค น ที่ พ ร้ อ ม จ ะ อ ยู่ กั บ คุ ณ
โ ด ย ที่ คุ ณ ไ ม่ ต้ อ ง เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง อ ะ ไ ร ใ น ชี วิ ต เ ล ย
ค น ที่ พ ร้ อ ม จ ะ เ ดิ น ห น้ า เ มื่ อ คุ ณ เ ดิ น ห น้ า
ค น ที่ พ ร้ อ ม จ ะ ถ อ ย ห ลั ง ไ ป กั บ คุ ณ
ค น ที่ ไ ม่ ย อ ม ใ ห้ คุ ณ เ ดิ น ต า ม ห ลั ง
ข อ เ พี ย ง เ ดิ น เ คี ย ง ข้ า ง กั น
ค น ที่ ไ ม่ บั ง คั บ ใ ห้ คุ ณ ทำ อ ะ ไ ร ใ น แ บ บ ที่ คุ ณ ไ ม่ ช อ บ
ค น ที่ ไ ว้ ใ จ แ ล ะ ใ ห้ อ ภั ย ใ ห้ โ อ ก า ส
ซื่ อ สั ต ย์ แ ล ะ ใ ห้ เ กี ย ร ติ คุ ณ
. . . . . นั่ น แ ห ล่ ะ คื อ ค น ที่ รั ก คุ ณ จ ริ ง . . . . .
จ ง ถ น อ ม ค น เ ห ล่ า นี้ ไ ว้ อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ เ ข า ไ ป จ า ก คุ ณ ..
เ พ ร า ะ คุ ณ จ ะ เ สี ย ใ จ ห า ก เ ข า เ ป ลี่ ย น
ไ ป ห ยิ บ ยื่ น ค ว า ม โช ค ดี
ที่ ค ว ร จ ะ เ ป็ น ข อ ง คุ ณ ไ ป ใ ห้ ค น อื่ น
ค น ที่ รั ก ค น ที่ เ ป ลื อ ก น อ ก มี อ ยู่ เ ย อ ะ เ ห ลื อ เ กิ น
ชี วิ ต ค น ค น ห นึ่ ง จ ะ มี ค น ที่ รั ก คุ ณ จ ริ ง ผ่ า น ม า สั ก กี่ ค น
ใ ค ร ที่ บ อ ก ว่ า รั ก คุ ณ แ ล้ ว พ ย า ย า ม จ ะ เ ป ลี่ ย น คุ ณ
ดึ ง คุ ณ ใ ห้ เ ดิ น ต า ม ท า ง ข อ ง เ ข า
เ ข า ไ ม่ ไ ด้ รั ก คุ ณ จ ริ ง ห ร อ ก .. . เ ข า รั ก ตั ว เ อ ง
จ ง เ ชื่ อ ใ น พ ร ห ม ลิ ขิ ต
จ ง เ ชื่ อ ใ น เ ห ตุ ก า ร ณ์ ที่ นำ พ า ค ว า ม รั ก ม า ใ ห้
อ ย่ า บ อ ก ว่ า ไ ม่ รั ก
ถ้ า ไ ม่ ส า ม า ร ถ ส บ ต า เ ข า อ ย่ า ง บ ริ สุ ท ธิ์ ใ จ ไ ด้
อ ย่ า บ อ ก ว่ า รั ก . . . .
ถ้ า คุ ณ ไ ม่ รู้ สึ ก วู บ ว า บ เ ว ล า อ ยู่ ใ ก้ ล ๆ
อ ย่ า บ อ ก ว่ า ไ ม่ คิ ด ถึ ง . . ถ้ า หั ว ใ จ ไ ม่ อ า จ ลื ม
อ ย่ า บ อ ก ว่ า คิ ด ถึ ง ถ้ า เ พิ่ ง จ า ก กั น ไ ม่ ถึ ง 1 น า ที
อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ สิ่ ง ที่ ดี ที่ สุ ด สำ ห รั บ เ ร า ห ลุ ด ล อ ย ไ ป
ล อ ง คุ ย กั น ม า ก ขึ้ น
รั บ รู้ ค ว า ม รู้ สึ ก ข อ ง อี ก ฝ่ า ย ด้ ว ย ใ จ
จ ะ ทำ ใ ห้ เ ร า รู้ ว่ า เ ร า โ ช ค ดี แ ค่ ไ ห น แ ล้ ว ที่ ไ ด้ รู้ จั ก ค ว า ม รั ก
อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ ใ ค ร ค น ใด ค น ห นึ่ ง มี น้ำ ต า
ทั้ ง ๆ ที่ อี ก ค น ห นึ่ ง กำ ลั ง ดี ใ จ
อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ ใ ค ร อี ก ค น ห นึ่ ง ยิ้ ม
ทั้ ง ๆ ที่ อี ก ค น ห นึ่ ง กำ ลั ง ร้ อ ง ไ ห้
อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ ใ ค ร ค น ใ ด ค น ห นึ่ ง พู ด
ทั้ ง ๆ ที่ อี ก ค น ห นึ่ ง ไ ม่ ต้ อ ง ก า ร ฟั ง
ค ว า ม รั ก ต้ อ ง ม า จ า ก ค ว า ม รู้ สึ ก ข อ ง ค น ส อ ง ค น..
อ ย่ า ใ ห้ ใ ค ร ค น ใ ด ค น ห นึ่ ง ห ยิ บ ยื่ น
แ ต่ อี ก ค น ห นึ่ ง ไ ม่ ต้ อ ง ก า ร
ค ว า ม รั ก เ ป็ น เ พี ย ง ส า ย ใ ย บ า ง ๆ
ที่ มั น ถู ก ห ล่ อ ห ล อ ม ขึ้ น จ า ก ค ว า ม รู้ สึ ก ต่ า ง
ทั้ ง ค ว า ม อ า ท ร
ห่ ว ง ใ ย
ห่ ว ง ห า
คิ ด ถึ ง
ค ว า ม อ ด ท น จ ะ ทำ ใ ห้ อุ ป ส ร ร ค ต่ า ง ๆ ผ่ า น พ้ น ไ ป ไ ด้ ด้ ว ย ดี
ค ว า ม พ ย า ย า ม จ ะ ทำ ใ ห้ เ ร า ส อง ค น ยั ง ค ง อ ยู่
ค ว า ม ไ ว้ ใ จ จ ะ ทำ ใ ห้ ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า แ ข็ ง แ ก ร่ ง
ค ว า ม ซื่ อ สั ต ย์ จ ะ ทำ ใ ห้ ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า มั่ น ค ง
ค ว า ม เ ส ม อ ต้ น เ ส ม อ ป ล า ย
จ ะ ทำ ใ ห้ ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า ส ว ย ง า ม
แ ล ะ สุ ด ท้ า ย ค ว า ม รั ก ก็ จ ะ ก่ อ ตั ว ขึ้ น เ ป็ น ค ว า ม ผู ก พั น
สิ่ ง เ ห ล่ า นี้ จ ะ ทำ ใ ห้ ส า ย ใ ย บ า ง ๆ ข อ ง ค ว า ม รั ก
ก ล า ย เ ป็ น เ ชื อ ก เ ส้ น ห น า
ที่ ผู ก ค น ส อ ง ค น ไ ว้ ด้ ว ย กั น
มั น จ ะ เ ป็ น เ ชื อ ก ที่ มั ด เ ร า ไ ว้ ด้ ว ย กั น
เ ป็ น เ ชื อ ก ที่ ทำ ใ ห้ เ ร า ไ ม่ อึ ด อั ด
เ ร า จ ะ ไ ม่ ดิ้ น ร น ที่ จ ะ พ ย า ย า ม ห ลุ ด อ อ ก จ า ก เ ชื อ ก เ ส้ น นี้
เ มื่ อ ไ ด้ เ จ อ ค ว า ม รั ก ที่ ดี แ ล้ ว
จ ง ทำ ใ ห้ เ ข า รู้ สึ ก ว่ า เ ข า ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่ ค น เ ดี ย ว
อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ เ ข า โ ด ด เ ดี่ ย ว
อ ย่ า ป ล่ อ ย ใ ห้ เ ข า เ ดี ย ว ด า ย
คิ ด ถึ ง สิ่ ง ดี ๆ ที่ เ ร า เ ค ย มี กั น
อ ย่ า ลื ม วั น แ ร ก ๆ ที่ เ ร า รู้ สึ ก กั บ ค น ๆ นี้
เ ข า เ ป็ น ค น ดี ที่ สุ ด แ ล้ ว สำ ห รั บ เ ร า
พ ย า ย า ม รั ก ษ า เ ข า ไ ว้
เ พ ร า ะ เ มื่ อ เ ข า ห ลุ ด ล อ ย ไ ป แ ล้ ว
เ ร า จ ะ ไ ม่ ส า ม า ร ถ เ รี ย ก ค ว า ม รู้ สึ ก ต่ า ง ๆ ก ลั บ ม า ไ ด้ อี ก
เ มื่ อ เ ว ล า ที่ ไ ม่ ส า ม า ร ถ ย้ อ น เ ดิ น ก ลั บ ไ ป ไ ด้ อี ก
ทำ ปั จ จุ บั น ใ ห้ ดี ที่ สุ ด
เ พ ร า ะ อ ดี ต แ ก้ ไ ข อ ะ ไ ร ไ ม่ ไ ด้ อี ก แ ล้ ว
อ ย่ า ทิ้ ง หั ว ใ จ ข อ ง คุ ณ ไ ว้ กั บ อ ดี ต
อ ย่ า คิ ด ว่ า อ ดี ต ไ ม่ มี วั น ห ว น คื น
อ ย่ า คิ ด ว่ า ไ ม่ มี พ รุ่ ง นี้
อ ย่า ลื ม บ ท เ รี ย น ข อ ง เมื่ อ ว า น
ทุ ก ชี วิ ต ยั ง มี ค ว า ม ห วั ง อ ยู่ เ ส ม อ
จ ง ป ล่ อ ย ใ ห้ ชี วิ ต ดำ เ นิ น ต่ อ ไ ป
วั น ห นึ่ ง ถ้ า ชี วิ ต ห ว น คื น ม า สู่ ท า ง ส า ย เ ก่ า . .
ที่ เ ค ย ทำ ใ ห้ คุ ณ มี ค ว า ม สุ ข ร ะ ห ว่ า ง เ ดิ น ท า ง ใ น แ ต่ ล ะก้ า ว
. . จ ง อ ย่ า เ ดิ น เ ลี่ ย ง มั น ไ ป อี ก
เ พ ร า ะ น้ อ ย นั ก ที่ ถ น น ส า ย เ ดิ ม ยั ง ค ง ส ภ า พ เ ดิ ม
เ พื่ อ ร อ ใ ห้ คุ ณ เ ดิ น ย้ อ น ก ลั บ ม า . .
ล อ ง เ ดิ น ต่ อ ไ ป สิ . . . .
บ า ง ที คุ ณ อ า จ จ ะ เ จ อ จุ ด ห ม า ย ที่ คุ ณ ค้ น ห า ม า ต ล อ ด ชี วิ ต
ท้อได้ แต่อย่าถอย
รู้สึกว่า … ตัวเองเกิดมาโชคร้ายจัง
รู้สึกว่า … ตัวเองเกิดมาด้อยค่าจัง
รู้สึกว่า … ตัวเองเกิดมาจนจัง
รู้สึกว่า … ตัวเองทำไมไม่มีโอกาสดีๆ มีเงินเยอะๆ
รู้สึกว่า … ตัวเองอิจฉาคนอื่น ที่รวยกว่าจัง
หากคุณกำลังเกิดความรู้สึกเหล่านี้ หรืออีกหลายๆ ความรู้สึก ที่ประดังเข้ามาเวลาที่คุณรู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง เสียใจ หรือหมดกำลังใจ จนคิดว่าโลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย …โปรดหยุดคิดใหม่แล้วหันไปมองรอบๆ ตัว รอบๆ ข้างว่าคุณใช่คนที่สมควรสิ้นหวัง หรือท้อแท้หรือเปล่า คุณใช่คนที่โชคร้ายจริงๆ หรือเปล่า…
คนเราแม้ชีวิตจะมีลำบาก มีเครียดบ้าง เกิดความวุ่นวายในชีวิตบ้าง แต่ถ้าเราไม่หยุดที่ก้าวเดินต่อสู้กับความจน ความรู้สึกอิจฉา ความรู้สึกขี้เกียจ ต่อสู้กับการแข่งขัน แล้วปล่อยวาง พักผ่อนคลายเครียดบ้าง
… ถ้าทำได้คุณจะรู้ว่าจริงๆ แล้วโลกนี้ยังมีสิ่งสวยงาม และยุติธรรมกับคุณขอเพียงไม่น้อยใจกับสิ่งที่เรามีและเป็นอยู่ ทุกอย่างก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไปเพราะทุกคนก็มีสิ่งที่ต้องเผชิญเหมือนกันมีความโชคดี โชคร้ายต่างกัน คนรวยอาจจะไม่มีความสุขเท่าคนจนก็ได้จริงไหม
อยากให้คุณคิดว่า จงพอใจในสิ่งที่ตนมี และอยากให้คิดว่า … คนเราถึงแม้เลือกเกิดไม่ได้ แต่ทุกคนสามารถเลือกดำเนินชีวิตได้ เลือกพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี และมีความสุขกับสิ่งนั้น อย่าไปอิจฉาคนอื่นเพียงเพราะเขาเกิดมาโชคดี เพราะหากคุณมัวแต่อิจฉาคนอื่น คนที่ไม่มีความสุขเลยก็จะเป็นตัวคุณเอง …
“ทุกคน มีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน จงบริหารความสุขให้ได้มากที่สุดในแต่ละวัน ถ้าทำได้ชีวิตคุณจะเป็นที่น่าอิจฉาที่สุดก็ว่าได้”
จริง…ไหม
บางครั้งการที่เราท้อ เป็นเป็นการสร้างความหวังครั้งใหม่ให้เรายืนสู้ต่ออีกครั้ง และ
บางครั้งการที่เราอยู่คนเดียว อาจจะเหงา แต่กลับทำให้เรามีสติ และได้คิดทบทวนเรื่องราวได้มากขึ้น
จง..อย่า
อย่าเชื่อว่า ….เราทำไม่ได้ถ้ายังไม่ได้ลงมือทำ
อย่าท้อแท้.. ตราบใดที่เรายังมิได้พยายาม
อย่าสิ้นหวัง..ตราบใดที่เรายังมีกำลังใจอยู่
อย่าท้อกับชีวิต … ตราบที่หัวใจเรายังหายใจอยู่
เรายังมีหวัง … จงอย่าทำลายความหวังเพียงเพราะการดูหมิ่นตัวเราเองว่า “ทำไม่ได้”
ดอกหญ้า - นู๋นิ 